Dervişin biri, uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra bir köye ulaşır.
Karşısına çıkanlara,
” *Yardım edebilecek, yemek ve yatak verecek biri var mı?* ” diye; soru yöneltmiş.
*_Köylüler:_*
” _Kendilerinin de fakir olduklarını, evlerinin küçük olduğunu …_ ” belirtmişler.
*Şakir adlı birisinin, çiftliğini; tarif edip, oraya gitmesini; tavsiye etmişler.*
Derviş yola koyulmuş.
Birkaç köylüye daha rastlamış.
*Onların anlattıklarından, Şakir’in; bölgenin en zengin kişilerinden biri olduğunu anlamış.*
_Bölgede’ki, ikinci zenginin ise; Haddad adında, başka bir çiftlik sahibi; oldugunu öğrenmiş_
Derviş Şakir’in çiftliğine varmış.
*Çok iyi karşılanır, iyi misafir edilir, yer içer, dinlenir.*
_Şakir’de, aileside; hem misafirperve,r hem de; gönlü geniş insanlardır…_
*Yola koyulma, zamanı; gelmiş.*
Derviş, Şakir’e; teşekkür etmiş.
*Derviş:*
“ *Böyle, zengin olduğun için; hep şükret.* ”demiş
*_Şakir:_*
“ _Hiçbir şey olduğu gibi; kalmaz._
*Bazen, görünen; gerçeğin ta kendisi değildir.*
_Bu da geçer…_” diye cevap vermiş.
*Derviş, Şakir’in çiftliğinden ayrıldıktan sonra; bu söz üzerine uzun uzun düşüncelere dalmış.*
•○●□
_Bir kaç yıl sonra, Derviş’in yolu; yine aynı bölgeye düşmüş._
*Şakir’i hatırlamış ve Sakir’in yanına uğramaya karar vermiş.*
_Yolda rastladığı köylüler ile sohbet ederken Şakir den söz eder._
*_Köylüler:_*
“ _Ha! O, Şakir’mi ?_
*O, iyice; fakirledi.*
_Şimdi, Haddad’ın yanında; çalışıyor._ ” demişler.
*Derviş, hemen; Haddad’ın çiftliğine gitmiş.*
Şakir’i bulmuş.
*Eski dostu Şakir,çok yaşlanmıştır.*
_Üzerinde, eski püskü; giysiler vardır._
*Üç yıl önceki, bir sel felaketinde; bütün sığırları telef olmuş ve evi yıkılmıştır.*
_Toprakları da, işlenemez hale geldiği için; tek çare olarak, selden; hiç zarar görmemiş._
*Şakir Biraz daha zenginleşmiş olan, Haddad’ın yanında; çalışmak mecburiyetinde kalmıştır.*
_Şakir ve ailesi,üç (3) yıldır ;Haddad’ın hizmetkarıdır._
*Şakir, bu kez; Derviş’i, son derece mutevazi olan evinde; misafir eder.*
_Kıt kanaat, yemeğini; onunla paylaşır…_
Derviş vedalaşırken: Şakir’e olup bitenlerden ötürü ne kadar üzgün olduğunu söyler.
*_Şakir_:*
” _*Üzülme…*_
*Unutma,bu da geçer…”* diye cevap vermiş.
○●□■
_Derviş gezmeye devam eder ve yedi yıl sonra yolu yine o bölgeye düşer._
*Şaşkınlık içinde, olup biteni; öğrenir.*
_Haddad birkaç yıl önce ölmüş, ailesi olmadığı içinde bütün varını yoğunu en sadık hizmetkarı ve eski dostu Şakir’e bırakmıştır._
*Şakir, Haddad’ın konağında; oturmaktadır, kocaman arazileri ve binlerce sığırı ile yine yörenin en zengin insanıdır.*
Derviş, eski dostunu iyi gördüğü için; ne kadar sevindiğini söyler ve yine aynı cevabı alır.
*_Şakir :_*
“ *Bu da geçer…* ” diye cevap verir.
*
_Bir zaman sonra Derviş yine Şakir’i arar._
*O’na bir tepeyi işaret ederler.*
_Tepede, Şakir’in mezarı vardır ve *Mezar Taşında* şu yazılıdır:_
“ *_Bu da geçer…_* ”_Derviş,_
“ *ölümün nesi geçecek?”* diye düşünür ve gider.
○●•□
_Ertesi yıl Şakir’in mezarını ziyaret etmek için geri döner; ama ortada ne tepe vardır nede mezar._
*Büyük bir sel gelmiş,tepeyi önüne katmış, Şakir’den geriye bir iz dahi kalmamıştır…*
■□●○•☆
_O sıralar da, Ülkenin Sultanı, kendisi için çok değişik bir yüzük yapılmasını istemiştir._
*Öyle bir yüzük ki, mutsuz olduğunda; umudunu tazelesin,*
*_Mutlu olduğunda ise, kendisini mutluluğun tembelliğine; kaptırmaması gerektiğini hatırlatsın…_*
_Hiç kimse, Sultanı tatmin edecek; böyle bir yüzük yapamamış!.._
*Sultanın adamları da, Bilge Derviş’i bulup; Ondan; yardım istemişler.*_Derviş, Sultanın kuyumcusuna hitaben bir mektup yazıp verir._
*Kısa bir süre sonra, yüzük; Sultan’a sunulmuş.*
_Sultan önce bir şey anlayamamış!._
*Çünkü, son derece sade; bir yüzüktür bu!….*
_Sonra, yüzüğün üzerindeki yazıya; Sultan’ın gözü takılır…._
*_Sultan, biraz düşünür ve yüzüne büyük bir mutluluk ışığı yayılır:_*
“ *Bu da geçer ya Hû* ” yazmaktadır.
****
_Her işiniz Gül’e güle olsun._
*Allah’a (c.c) Emanet olunuz.*
_ESSELAMÜ ALEYKÜM_