“La Mekan” konulu şiirimize hoşgeldiniz.

Yalpalıyorum Allah’ım

Sis bulutları inmiş gibi zihnime

Eğrisini doğrusunu hesaplayamadığım ne varsa

Gelip zincire vuruyor düşlerimi

Düşene tekme tokat dalan bu dünyada

Bir bebeğin ilk adımları kadar tedirgin kalbim..

Keşke düşsem diyorum.

Düşsem toparlanırım

Düşsem yerim belli olur hiç değilse

Yerimi yurdum bilir, öyle kalkarım ayağa.

Şayet kalkarsam

Ki kalkacağım biiznillâh

İçimde dizginleyemediğim atları süreceğim bozkırlara

Geçeceğim Van Gogh’un yıldızlı gecelerinden

Arşa değen saçlarıma öreceğim asteroidleri

Ve bilmem kaç ışık yılı kadar çekip gideceğim dünyanızdan..

Yolum uzun..

İçimde yonttuğum kibrin âsi heykellerini

İbrahimî bir baltaya teslim ediyorum evvelâ.

Putlarınıza basarak yükseldiğim arşın alnında

Yazgımın karasına bulaşıyor soğuk ellerim.

Gök şahidim olsun;

Kuşlar bilir aşikâr ettiğim sırrın yükünü.

Ben savrulurken şehrin dehlizlerinde

Yerimde esen yellerin de alacağı olsun.

Savruluyorum Allah’ım.

Yerimde gerçekten yeller esiyor.

Mevsim kırlangıç dönümü,

Ve ben kaderiyim bir çınar yaprağının.

Bir fare kapanında ezilmiş zihnim bulamıyor mekânsal izzetini

Öyle eğreti, öyle aidiyetsiz ki varlığım

Planda yokmuşum da, son anda dünyaya kabul edilmişim gibi.

Gidiyorum işte vedâları süzerek imbiklerden

Balıkların taht kurmadığı deryalardan,

Kuşların imzasını atmadığı göklerden geçerken

Geçemiyorum insanın insana tapuladığı yeryüzünden..

Öylece kalıyorum ortada yersiz ve mekânsız

Araf desen değil, kafes desen hiç değil.

Sen söyle de bileyim artık Allah’ım

Âleminde benim de yerim var mıdır?

Ravza Karakülah, İkrar Dergisi

La mekan konularında istişare yapmak ve şiirimizi dinlemek  üzere islami sohbet sitemizde online mobil sohbet lere katılabilirsiniz.